سلام
کنکور باز هم آمد و رفت وباز هم چون اغلب رقابت ها عده ای معدودی به آنچه میخواستند رسیدند و عده ی کثیری از آنچه میخواستند باز ماندند و ما نمیدانیم تو که خواننده ی این سطور هستی از کدام گروهی. اما یک چیز را میدانیم و از آن بیم داریم که در این هیاهو ها شخصیت انسانی تو تبدیل به یک عدد شده باشد..حالا یک رقمی دو رقمی 3 4 ........... رقمی اش فرقی نمیکند.این روز ها روز هایی است که همگان خودشان را به صورت یک عدد میبینند که پای کارنامه شان درج شده است واین مستقل از آنکه آن عدد چند باشد کوچک باشد یا بزرگ یک رقمی باشد یا چند رقمی چیزی نیست جز به حقارت کشیدن ظرفیت های وجودی انسان. زندانی ها از وقتی وارد زندان میشوند دیگر نام وفامیل وهویت بیرونی ندارند تبدیل میشوند به یک شماره که همان بدو ورود به زنان پلاک آن را می اندازند گردنشان و یک عکس رو به رو و یک عکس از نیم رخ از آنها میگیرند و آن زندانی از آن پس خودش را با آن شماره معرفی میکند ازآن پس یک عدد است نه یک آدم و چقدر سخت است که ما هر سال شاهد یک زندان 1/5 میلیون نفری باشیم که همه ی آدم هایشان به یک شماره تبدیل میشوند واز این نظر فرقی بین آنها نیست حتی شماره های 1 و2 و 3 اش عکس تمام رخ شان را میبینند که اینجا و آنجا چاپ میشود اگر عکس نیم رخ شان هم چاپ میشد در کنار همان تمام رخ شایداندکی به خود می آمدند و از قید غرور خطرناکی که ممکن است تا سال ها زندانیشان کند خلاصی می یافتند و آن یکی ها که رقمشان بیشتر از آنی است که به میخواستند به کنجی میخزند و خود را در زندان غم اسیر میکنند. زندانی زندانی است چه زندانی غرور باشد چه زندانی غم و اینکه انسان با تمام ظرایف روحی اش با همه ی حساسیت هایش با همه ی انسانیت هایش به تمام دغدغه هایش با تمام خوبی هایش(بیشتر) و بدی هایش(کمتر)را تبدیل کنیم به یک عدد و این بشود معیار ارزش گذاری چیزی نیست جز به حقارت کشیدن وجود بشر و مایه ی تاسف است. حقا که بد امانت داری هستیم...............................................
ومن دختر مهربانی را میشناختم که هر چند وقت یکبار به یکی از مراکز نگهداری کودکان بی سرپرست سر میزد و چه محبت ها که به بچه های آنجا داشت وچقدر به آنها میرسید و بچه های آنجا چقدر او را دوست داشتند
و روزی که دیدم به خاطر رتبه 4 رقمی کنکورش گریه میکند نشستم و های های به حال (انسانیت) گریستم و بر خودم لعنت فرستادم که مترهامان را چه شده است آیا داریم ارزش انسانی یک فرد را این اندازه پایین میگیریم که توانسته است در 18 دقیقه به چند سوال از 25 عربی پاسخ دهد؟
نوشته ی فرهاد میثمی (مدیر فرهیخته ی اندیشه سازان)
کاش هیچ وقت اینجوری نبود....